چکیده مقاله تخصص های پزشکی در دوره آل بویه

تاریخ پزشکی در ایران به دوران پیش از اسلام می رسد، اولین مرکز آموزش پزشکی با نام «جندی شاپور»، که نقش بسیار مهمی در شکل گیری و تکوین این علم داشته، در زمان حکومت ساسانیان ساخته شد. این دانشگاه پس از حمله اعراب مسلمان به ایران همچنان از رونق علمی برخوردار بود اما بعد از دو قرن آشوب و هرج و مرج و با روی کار آمدن حکومت عباسیان، با انتقال اولین پرشک این مرکز به بغداد عملاً دستاوردهای این دانشگاه به مرکز جهان اسلام منتقل گردید.

پزشکی پس از اسلام با امتزاج چند مقوله علمی از جمله طب یونانی، بقراطی و جالینوسی تقویت؛ و با حمایت امرای وقت از جمله هارون الرشید و مامون پیشرفت نمود، بطوری که کم کم پزشکان جهان اسلام توانستند به تالیف آثار طبی مستقل بپردازند؛ اولین قدم بصورت دائره المعارف های جامع و کلی شکل گرفت.

با ظهور دولت آل بویه و حمایت بی دریغ دولتمردان این سلسله زمینه برای تخصصی شدن پزشکی و شکل گیری شاخه هایی از این علوم فراهم گردید. بر همین اساس شناخت جایگاه پزشکی در زمان آل بویه با تکیه بر تغییر و تحولات مبتنی بر تخصص گرایی از اهمیت به سزایی برخوردار است؛ این شناخت و بررسی بر اساس این سوال که: تخصص های پزشکی دوره آل بویه کدامند؛ سامان یافته است.

نتایج تحقیق، بیانگر آن است که حمایت‌های بی دریغ امرای آل‌‌ بویه بخصوص عضدالدوله موجبات ارتقاء سطح بهداشت و درمان جامعه را به همراه داشته-است؛ پیامد عامل فوق، جذب دانشمندان و پزشکان متخصص برجسته‌ای بود که بدون توجه به مشکلات گوناگون، به بهترین وجه به امر پزشکی و حتی انتقال اطلاعات طبی خود از طریق تهیه کتاب و حفظ آنها به صورت تالیف و ترجمه کارنامه درخشانی از خود به ‌جای گذاشتند